شهید بهشتی

سرسبزترین سرو در این باغ تویی
سرزنده ترین چهره در آفاق تویی

ای سرخ ترین لاله در این دشت بلا
زیبنده ترین جلوه ی عشاق تویی.

سردار سرافراز سپاه عشقی
خورشید محبتی و ماه عشقی

ای چهره ی ماندگار تقوی و شرف
یوسف صفتی و بیگناه عشقی

علی اعظم خسروی

&

آمد از لبخند باران ، آمد از اشراق رود

مردی از آئینه روشن‌تر ، صداقت تار و پود

کیست این مجنون عاشق؟ کیست این روح غریب؟

کیست این اندوه پرپر؟ کیست این داغ کبود؟

کیست این؟ یک شمس دیگر ، وارث تیغ و غزل

کیست این؟ یک روح شرقی ، وارث عشق و سرود

یک سر ِ سبز و زبانی سرخ ، جانی شعله‌ور

سهم این ققنوس آتش نوش طوفان گرد بود

یک شب آمد ُسرخ مردن را تبسم کرد و رفت

ما نفهمیدیم اما ، آن تبسم را چه سود !

مثل روح گل شکفت و مثل بوی گل پرید

تا که دل بستیم بر او ، داغ او آمد فرود

مردی از خواب زمین کوچید ، یک شب ناگهان

آسمان را خواب دید و شد پرستو پر گشود

این غزل - آتش » فقط یک جرعه از اندوه اوست

آه اگر می‌شد بنوشم داغ او را ، رود ، رود .

تا زبانی سرخ دارد عشق در کام جنون

از بهشتی » می‌توان با لهجه غیرت سرود

رضا اسماعیلی